ارتباط صنعت ، دانشگاه و دولت در جهت تولید ثروت

دانشگاه و صنعت دو نهاد کلیدى جامعه در دنیاى دانایى محور کنونى است. اگر در گذشته نیازى به برقرارى رابطه بین این دو نهاد جامعه احساس نمى شده ولى امروز الزام ایجاد چنین ارتباط و تعاملى بین این دو نهاد ، بیش از پیش آشکار شده است. تربیت نیروى متخصص و کارآمد از یک طرف و اشتغال به کار فارغ التحصیلان دانشگاه از سوى دیگر مسائلى است که در این زمینه ذهن آدمى را به خود مشغول مى کنند . در دنی اى امروز ، رابطه اى مستقیم بین توسعه تکنولوژى و پیشرفت در ابعاد مختلف اجتماعى ، اقتصادى و سیاسى هر کشور برقرار است . به طورى که مى توان گفت تکنولوژى عامل اساسى براى ایجاد ثروت ، دانایى و توانایى کشورها بوده و ابزاری قدرتمند در توسعه ملى به شمار مى آید . بر اساس تعریف اسکاپ تکنولوژى چهار رکن اساسى دارد : انسان ، ماشین ، سازمان و اطلاعات که تعامل اینها با یکدیگر موجب رشد و توسعه اقتصادى مى شوند . از میان چهار رکن تکنولوژى ، انسان نقش محورى و بنیادی دارد . استفاده از بهترین و مدرن ترین ماشین آلات بدون نیروى انسانى متخصص و ماهر ممکن نیست . اینجاست که اهمیت دانشگاه بیش از پیش روشن می شود. دانشگاه محل تربیت نیروى انسانى متخصص و ماهر است و اگر این نیروى انسانى متخصص بتواند دانش و مهارت خود را در عرصه تولید و صنعت به کار ببرد ، موجب پیشرفت خواهد شد . بنابراین ارتباط صنعت و دانشگاه در هر کشوری مى تواند تأثیرى تعیین کننده در رشد اقتصادی آنجا داشته باشد . امروزه متاسفانه فاصله قابل توجهی بین پتانسیلهای علمی کشور با نیازهای بخش صنعت وجود دارد که باید شکاف موجود با تعامل بیشتر صنایع و مراکز علمی و دانشگاهی پر شود . در این مقاله سعی بر این شده است که با شناخت موانع و مشکلات پیرامون این موضوع وارائه ی پیشنهاداتی گامی موثر در جهت پیشرفت و تعالی کشور برداشته شود .

Keywords:

تجاری سازی فناوری , تولید ثروت , زنجیره ارزش , کارآفرینی