بررسی نقش میانجی گری رضایت شغلی در ارتباط بین عدالت سازمانی و قصد ترک کار کارکنان

نقش و اهمیت منابع انسانی در توسعه و بالندگی سازمانها، بر کسی پوشیده نسیت. بی شک در محیط رقابتی امروز، منابع انسانی، مهمترین سرمایه سازمانها محسوب می شوند؛ به قسمی که ترک کار کارکنان کارآموخته، به معنای از دست دادن دانش، هزینه و زمانی است که برای تربیت و آماده نمودن آنها صرف شده بود؛ لذا سازمانها می بایست تلاش نمایند تا با شناخت عوامل مسبب ترک کار، از بروز آنها جلوگیری نموده و یا آنرا به حداقل برسانند. هدف این تحقیق، بررسی ارتباط عدالت سازمانی ادراک شده توسط کارکنان با میزان رضایت شغلی و نهایتاً قصد ترک کار آنها می باشد و همچنین به بررسی نقش تعدیل کنندگی و میانجی گری رضایت شغلی در ارتباط بین عوامل عدالت سازمانی و قصد ترک کار کارکنان پرداخته می شود. پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی و از نظر شیوه گردآوری اطلاعات، تحقیقی توصیفی و از نوع همبستگی است. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه و جامعه آماری، از نوع محدود و شامل کارکنان یک واحد در شرکت خودروساز می باشد. روش تجزیه و تحلیل، مدلسازی معادلات ساختاری، همبستگی پیرسون و رگرسیون می باشد.

Keywords:

عدالت سازمانی ادراک شده , رضایت شغلی , قصد ترک کار کارکنان