تحلیل رگرسیون فاکتورهای مؤثر بر دانش کشت پایدار سیب زمینی در شهرستان دزفول

امروزه آنچه توجه مجامع علمی را به توسعه ی پایدار جلب کرده، عوارض زیست محیطی ناشی از اجرای برنامه های توسعه کشاورزی مبتنی بر تکنولوژی انقلاب سبز می باشد. بیابان زایی در مناطق خشک و نیمه خشک، شور شدن آب و فرونشست آبخوان های زیرزمینی، آلودگی آب های سطحی و فرسایش خاک های زراعی و مانند این ها، عوارضی است که بیشتر ناشی از اثر استفاده از ارقام پر محصول همراه با مصرف بیشتر آب، کود شیمیایی، سموم دفع آفات و گسترش کشاورزی به زمین های حاشیه ای است (نجفی، غ. و زاهدی، ش 1384). کمیسیون جهانی محیط زیست و توسعه، که برای اولین بار این اصطلاح را مطرح کرد، توسعه ی پایدار را توسعه ای تعریف کرده است که نیازهای نسل فعلی را بدون ایجاد اشکال در توانایی نسل های آینده در برآوردن احتیاجات خود تأمین می نماید (عباسی نژاد، ح. و کشاورز حداد، غ. ر. 1384).