ارزیابی آسایش زیست اقلیمی شهر اهواز با استفاده از شاخص فشار عصبی

شناخت توان آسایشی زیست اقلیمی یا بیوکلیماتیک در مناطق مختلف جغرافیایی، می تواند به فرآیند برنامه ریزی و توسعه منطقه کمک نماید. راحتی و سلامت انسان در محیط طبیعی، رابطه مستقیمی با وضعیت اقلیمی از قبیل درجه حرارت، رطوبت، نور خورشیدی و ساعات آفتابی دارد. در این پژوهش، سعی شده است، آسایش یا عدم آسایش انسان بر اساس مدل و شاخص زیست اقلیمی فشار عصبی با استفاده از اطلاعات آماری ایستگاه هواشناسی سینوپتیک شهر اهواز طی سال های 1951 تا 2005 ارزیابی شود. نتایج حاصله از این پژوهش نشان می دهد که منطقه در طول سال از نظر بیوکلیمایی، از شرایط فوق-العاده گرم تا خنک برخوردار است. در این مدل و شاخص ارزیابی های لازم از نظر آسایش یا عدم آسایش انسان در مواقع مختلف سال، مناسب با ویژگی ها و خصوصیات اقلیمی شهر اهواز ارایه می شود، که می تواند بسیاری از برنامه ریزی های عمرانی این شهر که مراحل رشد و شکوفایی خود را به سرعت طی می کند، تحت تاثیر قرار می دهد.

Keywords:

آسایش اقلیمی , شاخص فشار عصبی , اهواز