توجه به معماری پایدار روستایی ضرورت توسعه پایدار در منطقه سیستان

از اقدامات مهمی که برای ایجاد توسعه پایدار در منطقه سیستان ضروری به نظر می رسد توجه به معماری پایدار روستایی در این منطقه است. با توجه به جمعیت غالب روستایی در منطقه سیستان و گسترش رفت و آمد میان شهر و روستا، در حین بررسی ساخت و سازهای روستایی دوران معاصر با نمونه های متعددی از ساختمان های روستایی احداث شده در این منطقه مواجه می شویم که دچار انواع نابسامانی می باشد. بخشی از این نابسامانی ها، بی توجهی یا کم توجهی به اهداف و اصول صرفه جویی در مصرف انرژی و طراحی همساز با اقلیم است که تأثیر چشمگیری بر سطح آسایش و بهداشت ساکنان منطقه می گذارد. این ابعاد از تأثیرگذاری ها، در نهایت پایداری را دچار خسران می نماید و در پی آن روستا متضرر خواهد شد. معماری به مثابه ظرفی که تمامی ابعاد زندگی انسان را تحت نظر دارد در اینجا با نمودی نامناسب، باعث ناخشنودی است. آنچه فرهنگ معماری گذشته به صورت یک سنت در خود داشته است، امروزه تنها بصورت پیکری بی جان پیش روی ماست و طبیعتاً جامعه امروز سیستان در پی کشف و استفاده از ارزش های گذشته، ناگزیر به جستجو در شناخت ارزشهای فراموش شده در خود است. بنابراین می توان با رفع موانع از طریق توجه به ارزش ها و ویژگی های معماری بومی این منطقه، مشکلات سر راه ایجاد معماری پایدار را برطرف نموده، موجبات آسایش ساکنان روستاهای این منطقه از کشور را فراهم آورد و مقدمات لازم برای توسعه پایدار را مهیا نمود. این مقاله با استفاده از روش تحقیق توصیفی- تحلیلی ضمن بیان نظریات مختلف معماری پایدار، به بررسی وضعیت پایداری در معماری گذشته و حال سیستان پرداخته و سپس به منظور رفع مشکلات و کاستی های موجود پیشنهاداتی در جهت پایداری مساکن روستایی ارائه می نماید.

Keywords:

معماری پایدار , معماری بومی , روستا , توسعه پایدار , سیستان