تجربه بهسازی و احیا محورهای تاریخی با توجه به ابعاد اجتماعی و فرهنگی نمونه موردی محور تاریخی پاقپان- محتشم کاشان

بافتهای کهن شهری ایران، میراث گرانبهای معماری آن است که از نسلهای گذشته تا به امروز به یادگار مانده اند. این گنجینه ارزشمند همواره دارای درسهای آموزنده ای برای نسل های بعدی است. علاوه براین وجود این عناصر تاریخی در سال های اخیر خود امتیازی برای جذب گردشگران و توسعه اقتصادی شهرها محسوب می شود. از این منظر لزوم حفظ و احیا بافت های تاریخی مورد توجه قرار میگیرد. در چند سال اخیر موضوع بهسازی و نوسازی بافت های فرسوده به موضوعی مهم و مورد توجه مسوولین تبدیل شده است، اما روش کار غالبا به صورت ترمیم پوسته ای و صرفا آرایشی بر روی چین و چروک های بافت تاریخی است، حال اینکه یک محور و محله چیزی فراتر از یک پوسته است و عناصر متعددی در شکل گیری یک محله تاثیرگذار است. هدف این مقاله ارائه تجربه احیا و باززنده سازی یکی از محورهای تاریخی کاشان محور محتشم است که با رویکرد احیا فرهنگی و در جهت جلب مشارکت مردم بوده است. نوشتار حاضر در دو بخش شناسایی و ارزیابی محور و همچنین ارائه راهبردها و پیشنهادات برای بهسازی محدوده مورد مطالعه ارائه می شود. بخش شناسایی بر اساس روش کتابخانه ای و میدانی است. در ادامه مجموعه ای از فرصت ها، تهدیدها، ضعف ها و قوت ها در قالب جدولSWOTمطرح می شود. در انتها پس از ارائه راهبردها و سیاست ها پیشنهاداتی جهت احیا محور ارائه می شود

Keywords:

احیا و بهسازی , بافت تاریخی , مشارکت مردم ,