اصول و فرایند طراحی معماری محیطهای یادگیری با رویکرد روانشناسی محیط در ارتقا خلاقیت کودکان

بالا رفتن سطح تحصیلات خانواده ها ، اشتغال بکار بسیاری از مادران در سالهای اخیر ، نیاز به فضاهای اموزشی خلاق و پویا جهت استفاده بهینه از اوقات فراغت کودکان را که اینده سازان فردای جامعه میباشند اجتناب ناپذیر نموده است. بهره مندی از فضای اموزشی خلاق و پویا در جهت رشد و شکوفایی و پرورش استعدادها و خلاقیت کودکان امری ضروری است. لذا مهد کودکها بیشتر از فضاهای دیگر مورد توجه میباشند ، ولی متاسفانهعلیرغم در خور توجه بودن این مرکز اموزش ، طراحیهای معمارانه ای برای این فضاها بعمل نیامد و بیشتر سعی گردید از مکانهای قدیمی و غیر اموزشی با باز سازی و ایجاد اصلاحاتی استفاده گردد. لذا هدف تحقیق دستیابی به اصول طراحی فضاهای اموزشی کودکان با بهره گیری از تاثیر قابلیتهای روانشناسی محیط بر فکر و ذهن و رفتار کودکان در جهت ارتقا سطح خلاقیت انهاست.از انجائیکه راه های مختلف رفتاری متاثر از محیطکالبدی است و این محیط میتواند تعاملات و فرایند یادگیری را تقویت ویا تضعیف کند ، استفاده از محیطهای بصری ، عناصر و محرکهای طبیعی مانندگیاهان ، اب ، خاک ، نور ، رنگ وایجاد فضاهای پر و خالی و ایجاد فضاهای انعطاف پذیر و محوطه های باز و سبز ، ارزیابی فضایی و ارتباط فضایی جهت انگیزش کار گروهی میتواند در جهت ارتقا خلاقیت کودکان موثر و مفید واقع گردد

Keywords:

خلاقیت کودکان , معماری , فضای اموزشی , روانشناسی محیط , اصول طراحی