بررسی اثر گونه گیاه دارویی آویشن در تغذیه و درمان دام و طیور

هدف از این بررسی معرفی گونه گیاه دارویی (آویشن) است که در ایران بیشتر برای تغذیه دام و طیور مورد استفاده قرار می گیرد. آویشن شامل تیمول و کارواکرول می باشد که دارای ویژگی های آنتی اکسیدانی قوی می باشند. طب انسانی و حیوانی از این گیاه در درمان سرفه ضد نفخ ، ضد میکروب، ضد قارچ، ضد اسپاسم و دهان شویه استفاده می گردد. همچنین خاصیت ضد قارچی این گیاه که مانع از شیوع بیماری آسپرژیلوس (Aspergillus) در بین جوجه شتر مرغ ها می شود. امروزه استفاده از آنتی اکسیدان های مصنوعی به علت پتانسیل سرطان زایی و تداخل هایی که با دیگر افزودنی های خوراکی ایجاد می کند کاهش یافته، و تمایل به استفاده از ترکیبات طبیعی افزایش چشم گیری داشته است. مهمترین ترکیبات آویشن شامل فنول، تایمول (%68) و کارواکرول (% 3.5 ) می باشد که فراوان ترین و فعال ترین ترکیب این گیاه دارویی بوده و همراه با هیدروکربن های منوترپن (% 11.2) و گاما ترپنین (% 4.8) خواص آنتی اکسیدانی و ضدمیکروبی را ایجاد می کنند. بعلاوه کاربرد آویشن طعم و بوی گوشت مصرفی را بهبود می بخشد. در کل نتایج تحقیقات نشان می دهد استفاده از گیاه آویشن در جیره دام وطیور و یا استفاده از عصاره آن می تواند به طور موثری موجب حفظ کیفیت رنگ، کاهش بار میکروبی در لاشه، کاهش اکسیداسیون چربی، افزایش طعم و ضریب تبدیل غذایی طی دوره نگهداری شود.به طور کلی نتایج حاصل از این بررسی نشان داد افزودن آویشن به جیره دام وطیور هم از نظر درمانی و هم از نظر تغذیه ای نتایج بسیار معنی داری دارد.

Keywords:

آویشن , درمان , دام و طیور , تغذیه , گیاه دارویی