کاربرد بلاغی کلمه چشم در غزلیات حافظ شیرازی
Publish Year: 1394
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 726
This Paper With 9 Page And PDF and WORD Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
ARTHUMAN01_222
تاریخ نمایه سازی: 30 بهمن 1394
Abstract:
خواجه شمس الدین محمد حافظ شیرازی( حدود726 تا 792ه. ق.) شاعر نامی قرن هشتم ایران و یکی از بزرگترین غزل سرایان شعر فارسی است که تا کنون تحقیقات گسترده ای پیرامون اشعارش انجام گرفته است. حافظ در استفاده کامل از بدیع و بیان و ایجاد روابط متعدد موسیقایی و معنایی بین کلمات پیشتاز است. در این مقاله با استفاده از روش تحلیل آماری کاربرد بلاغی کلمه «چشم» در 190 بیت از اشعار، با هدف تعیین نقش این کلمه در زیبایی کلام شاعر بررسی شده است.بررسی نشان می دهد شاعر از کلمه چشم در ساخت ترکیبات وصفی و اضافی بهره بیشتری برده است و در بدیع لفظی به انواع جناس ، سجع و در بدیع معنوی به انواع ایهام از قبیل ایهام تناسب، ایهام تضاد، ایهام ترجمه، تبادر و استخدام توجه دارد و درعلم بیان، عمده توجه او به استعاره، تشبیه و سمبل است.
Authors
موسی پیری
عضو هیأت علمی گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه پیام نور
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :