استانداردهای مهندسی زمانی می توانند مثمر ثمر باشند که علاوه بر توجه به نیازهای مهندس جامعه در زمینه
توسعه و
بومی سازی نیز موفق عمل می کنند. با توجه به رابطه مستقم تولید علم و تدوین استانارد در کشور ما فعالیت شایسته ای در تدوین
استانداردهای مهندسی انجام نشده است و در این عرصه بیشتر از استانداردهای جهانی استفاده کرده ایم. که در بسیاری از موارد به دلیل مغایرت با خصوصیات محیط اجرایی و عدم سازگاری با نیازهای بومی نتایج مطلوبی را به همراه نداشته است.
از این رو برای
توسعه استانداردهای مهندسی توجه به جنبه های مختلف اجتماعی و فرهنگی محیط اجرایی استاندارد یا همان
بومی سازی ناگزیر به نظر می رسد اما در این رابطه نبایستی کلیه شرایط و خصوصیاتبومی را به عنوان معیارهای لایتغیر استاندارد قرار داد چه بسا شرایط و هنجارهای اجتماعی موجود نیازمند به بازنگری و اصلاح باشند.
چالش موجود در این رابطه از یک سو
بومی سازی استانداردهای مهندسی و از سویی دیگر تعهد به استانداردهای لازم جهت حضور در بازارهای جهانی می باشد که این امر منجر به ایجاد استانداردهای دوگانه می گردد.
در این مقاله سعی بر این است ضمن برشمردن ضروریات
بومی سازی استانداردهای مهندسی، موانع پیش روی و چالش های موجود، راه حل هایی با توجه به تجربیات کشورهای در حال
توسعه از جمله مالزی (به لحاظ مشابهت های فرهنگی) ارائه گردد.