قوم و قومیت موضوعی مختص به کشوری خاص نمی باشد، بلکه موضوع قوم و قومیت یک پدیده فراگیر به حساب می آید که اکثر کشورهای جهان درگیر آن بوده و همواره مترصد اتخاذ سیاست ها و استراتژی های مؤثر در قبال اقوام، خاصه
اقوام مرزنشین خود می باشند. مسأله قومیت از جمله مهمترین مسائل سیاسی-امنیتی فراروی کشورهای کثیرالقوم در سال های پایانی قرن بیستم محسوب شده و در قرن بیست و یکم نیز همچون گذشته مهم خواهد بود. اهمیت این مسأله سیاسی- امنیتی از فراگیری، تداوم، شدت و عمق آن ناشی می شود و این عوامل خود باعث گردیده اند که نه تنها کشورهای در حال توسعه، بلکه اغلب واحدهای سیاسی با ویژگی های دموکراسی همچون بیشتر کشورهای اروپایی،کانادا و حتی روسیه فعلی، پدیده قوم و قومیت را به عنوان یک نیروی مهم در نظر گیرند. برقراری
امنیت پایدار در یک منطقه بدون شک نیازمند مؤلفه های فراوانی است. تاثیر متقابل
اقوام و امنیت بر یکدیگر، عوامل فرامنطقه ای، فرهنگ،اعتقادات و باورهای قومی و مذهبی و… می تواند در استقرار
امنیت پایدار نقش به سزایی داشته باشد. امنیت پدیده ای ثابت و مشخص نیست بنابراین عامل زمان، ایدئولوژی، اوضاع و احوال بین المللی، موقعیت کشور و دید و نظر رهبران، نخبگان و مردم در کیفیت و کمیت امنیت و نحوه تحصیل و حفظ آن تأثیر بسزایی دارد.پژوهش حاضر به بررسی نقش
قوم کرد در
امنیت پایدار می پردازد.روش تحقیق در این مقاله توصیفی-تحلیلی وروش گرد آوری اطلاعات کتابخانه ای ومیدانی می باشد