تغذیه در بیماران مبتلا به ایدز

ایدز بیماری است که در اثر حمله رتروویروس HVI به سلولهای T کمک کننده که در دفاع از بدن در مقابل بیماریها نقش مهمی را ایفا مینمایند ایجاد میشودد و باعث از هم پاشیدگی سیستم ایمنی سلولی گردیده و به طور فزاینده ای دفاع بدن در برابر بیماریها را مختل می سازد. دوره کمون بیماری از 6 ماه تا بیش از 2 سال می باشد و شامل علائمی مانندخستگی، بی اشتهایی، کاهش وزن، تب، اسهال مزمن، کاندیدار دهانی، پلاکهای سفید روی زبان، بثورات ماکولوپاپولارتنی، نوروپاتی، لنفادنوپاتی، کاهش تعداد گلبولهای سفید، کاهش تعداد پلاکت می باشد. علائم عصبی هم با این ویروس اتفاق می افتدو باعث اشکال نرولوژیک زیادی ازجمله نروپاتی محیطی از دست دادن حافظه میشود. شایعترین اشکال نرولوژیک در اینها یک انسفالوپاتی تحتحاد است که با تغییر در وضعیت رفتاری همراه با دمانس خود را ظاهرمی کند. یکی از عوارضص شایع در این بیماران، پیدایش سوء تغذیه پروتئین و انرژی که منجر به کاهش شدید وزن، کاهش توده سلولی بدن، کاهش ضخامت چربی زیر پوست، کاهش میزان البومین t4, t3, rbp, tibc سرم می گردد. سوء تغذیه در بیماران مبتلا به ایدز نیز باعث افزایش اختلالات ایمنی که شامل تاخیر در واکنش هایحساسیت، کاهش فعالیت CMI کاهش میزان اجزا ایمنی ترشحی می گردد. کمبود مواد مغذی مانندآهن، روی، ویتامین ب6، ب12، ث و ویتامین آ همراه با تغیرات ایمونولوژیکی نیز می باشد.