بررسی نقش سرمایه اجتماعی بر کاهش فقر در ایران

فقر به معنای ناتوانی در تأمین نیازهای اساسی زندگی از قبیل خوراک، پوشاک، مسکن، معیشت خانواده و ... میباشد. مفهوم نیازهای اساسی بر حسب زمان و مکان متفاوت است و از حداقل نیازها برای زنده ماندن تا متوسط سطحزندگی را در بر می گیرد. فقر موجب محدود شدن توسعه انسانی گردیده و صدمات گسترده و طولانی مدتی بر جای می گذارد. بنابراین، کاهش فقر از اهداف توسعه به شمار میرود و در برنامههای توسعه اقتصادی کشور باتاکیدی که بر بسط و تحقق عدالت اجتماعی گردیده، اهمیت مضاعف یافته است. در بررسی پدیده فقر، توجه به ابعاد مختلف آن و بررسی عوامل تأثیرگذار بر فقر ضروری می باشد. از جمله این عوامل سرمایه اجتماعی به عنوان اصلیترین سرمایه ملی مد نظر می باشد. در این پژوهش به ابعاد مختلف این دو متغییر پرداخته و تأثیرات بلند مدت و کوتاه مدت سرمایه اجتماعی بر شاخص-های فقر با روش همتجمعی ARDL مورد بررسی قرار گرفت. سرمایه اجتماعی در کوتاه مدت تاثیر معنی دار منفی و در بلند مدت با تأثیر منفی که دارد، انتظار می رود با بگارگیری روشهای متعدد رفاه جامعه را افزایش دهد.

Keywords:

فقر , سرمایه اجتماعی , ایران , کوتاه مدت , بلند مدت , هم تجمعی ARDL , رفاه