نگرش و تاثیر آن بر یادگیری و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان

نگرش به عنوان یک حالت آمادگی روانی و عصبی، از طریق تجربه سازمان یافته، تاثیر هدایتی یا پویا بر پاسخ های فرد در برابر کلیه اشیا و یا موقعیت هایی که به آن مربوط می شود، دارد و بخشی از انگیزه های افراد برای عملی خاص را توجیه می کند. نگرش دانش آموزان نسبت به درس نیز برآیندی از مجموعه تجربیات گذشته و تصورات آنان از رابطه بین تکلیف یادگیری جدید با مجموعهوسیع تر از اهداف، مقاصد و انتظارات آنان در آینده است. توجه به نگرش ها از این رو حائز اهمیت است که پیش بینی رفتار و شناخت شخصیت افراد را فراهم می آورد. در فرآیند تکوین و شکل گیری نگرش ها از طریق یادگیری اجتماعی و یا کسب تجربه های شخصی، نظام باورها؛ تجربیات و نیازهای فرد نقش مهمی را ایفا می نمایند. در امر آموزش مهم ترین عامل تعیین کننده علاقه مندی و یابی علاقگی دانش آموز نسبت به درس و تکالیف مختلف یادگیری، تجارب موفقیت آمیز و یا شکست های او در یادگیری دروس مختلف است و اگر دانش آموز در طی سال های مدرسه، تجارب موفقیت آمیزی را کسب کند به تدریج بر علاقه ی او نسبت به یادگیری دروس مختلف و کل محیط مدرسه افزوده می شود و مفهوم مثبتی از خود در او ایجاد می گردد. اگر چه نگرش ها به طور نسبی پایدار هستنداما معلم توانمند، با توجه به این حقیقت که نگرش و رفتار در زمینه های مختلف زندگی روزمره؛ در هم تنیده شده اند، همگام با مشارکت خانواده در برنامه های آموزشی و تربیتی مدارس به منظور ایجاد نگرش های مثبت، با به کارگیری راه ها و منابعی که نگرش مثبت از طریق آن ها افزایش می یابد در کنار توجه به ویژگی علاقه مندی، الگودهی، گرما بخشی و هم حسی شخصیت خود او ؛ گامی موثر در ایجاد نگرش مثبت و در نتیجه پیشرفت تحصیلی دانش آموزان خویش بر می دارد.