در تمامی جوامع از دیرباز تا کنون زنان یکی از موضوعات آثار نقاشی هستند، بهره گیری از زیبایی بدن زنانه دست مایه خلق آثاری بس ارزشمند گشته است. این بهره مندی از جنبه زیبایی شناسی گاه با بیان عواطف و حالت های نهفته ی روانی همراه است که نمونه های آن در پیکره نگاری های دوره
قاجاریه و در دربار فتحعلی شاه، نمود می یابد. در مقابل هنر غرب نیز با تصویر کردن پیکر زن ها به گونه ای دیگر در این راستا قدم بر می دارد. هنر دوره
رکوکو که هم زمان با سلطنت لوئی پانزدهم در فرانسه جان می گیرد زن نوازی های خاص خود را دارد. با کنار هم گذاشتن آثار نقاشی دو دوره یاد شده چند سوال مطرح می شود. جایگاه زنان در این دو دربار
فتحعلی شاه و
لویی پانزدهم تا چه اندازه در نقاشی ها نمود یافته است؟ مفهوم و هدف از نمایش برهنگی و جنسی نگاری در به تصویر کشیدن زنان در - دیدگاه دو دوره مذکور چیست؟ و یا حضور زنان برهنه در پیکره نگاری های دوره
فتحعلی شاه در قیاس با حضور مردان درباری و رجال در این پیکره نگاری ها به چه چیز اشاره دارد؟ در پژوهش پیش رو به کمک منابع کتابخانه ای و روش مقایسه ای به وجوه مشترک و متفاوتدر مفاهیم خلق این آثار و تجلی زن و تاکید بر برهنگی زنان در این نقاشی ها خواهیم پرداخت که از اهداف این تحقیق نیز بشمار می رود.نوشتار پیش رو کنکاشی است در حوزه ی مطالعات تطبیقی، که تلاش دارد تا از طریق مقایسه و بررسی نقاشی های موجود از دوره ی سلطنت
فتحعلی شاه قاجار و دربار لوئی پانزدهم به نتایج جدیدی در زمینه ی نقش زنان در این آثار دست یابد. با وجود بررسی آثار نقاشی این دو دوره ی تاریخی، قابل ذکر است که تصاویر به لحاظ سبک شناسی، ریخت شناسی و زیبایی شناسی بررسی نمی شود، چراکه نحوهی تجسم زنان در این دودوره ی زمانی مورد نظر است که با توجه به اختلافات فرهنگی و اجتماعی دارای شباهت ها و اختلاف هایی نیز هستند.حاصل بررسی ها حاکی از این است که به دلیل تفاوت در زیر بنای فرهنگی ایران و فرانسه نگاه آن ها به زن معنایی متفاوت می یابد.با این وجود هر دو دوره به زن با نگاه مادی و با دید بهره جویی جنسی، حتی به صورت هرزه نگاری در هنر، می نگرند. و با تمام تفاوت های فرهنگی ولی در این دید به زن مشترک هستند