اثر متقابل فرم معماری و سازه در طراحی ساختمان های بلند فلزی

از ابتدای قرن بیستم اجرای ساختمانهای مرتفع براساس مقتضیات شهرنشینی نوین، در کشورهای صنعتی شکل گرفته و گسترش یافته است. توسعه آهن ریخته گری به عنوان یک ماده ساختمانی و اختراع آسانسور، مسیر طراحی و ساخت بنا های بلند را هموار کرد که در چند سال قبل از آن غیر قابل تصور بودند. سیر رشد و تحول ساختمان های بلند این امر را به اثبات می رساند که ارتباطی تاریخی بین معماری و سازه در ساختمان های بلند وجود دارد و با توجه به تحقیقات انجام شده در این زمینه می توان اینگونه بیان کرد که طراحیآسمان خراش ها، به لحاظ ایجاد فرم های سازه ای، از پیچیدگی های خاصی برخوردار است که این موضوع از یک سو به وجود تخصص های متعدد و اغلب متعارض درگیر در طراحی این ساختمان ها برمی گردد و از سوی دیگر هرچه ساختمان بلندتر می شود، شدت نیروهای طبیعی جاذبه، باد و زلزله افزایش می یابد. در نتیجه، تدابیر سازه ای برای مقابله با این نیروها به جنبه مهمی در طراحی ساختمان های بلند تبدیل می شود. همین امر فرم ساختمان های بلند را تا حد نسبتا زیادی از نحوه طراحی سازه آنها متاثر می سازد و درحقیقت از طریق مشارکت معماری و سازه است که ساختمان های پیچیده با بالاترین درجه زیبایی شناسی و استانداردهای سازه ای را می توان طراحی و اجرا نمود. این گردآوری با روش کیفی مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای بررسی شده است که در آن ابتدا به بررسی سیر تحول ساختمان های بلند درطول تاریخ پرداخته و سپس سیستم های ساختمانی نوین ساختمان های بلند را بررسی کرده و در انتها درباره یکپارچگی سازه و معماریو تاثیر متقابل این دو بر یکدیگر در برج ها و بنا های بلند جهان به بحث می پردازد.

اثر متقابل فرم معماری و سازه در طراحی ساختمان های بلند فلزی Keywords:

ساختمان های بلند , فرم معماری , سازه فلزی , سیستم های ساختمانی , سازه و معماری