الگوهای معماری پایدار از ورای کویر: نمونه موردی شهر یزد

با نگاهی عمیق به معماری عصر حاضر ایران، شاهد نوعی از معماری خواهیم بود که تقلیدی نه از روی مفاهیم معماری مدرن غرب بلکه از روی کالبد و فرم ظاهری آن، شکل گرفته است؛ معماری که با هیچ یک از اصول و شرایط اقلیمی ایران سازگار نیست. درحالیکه اگر به گذشتهی معماری ایران نگاهی بیاندازیم، مجموعهای از ویژگیهایی را خواهیم یافت که علاوه برهماهنگی با اصول فرهنگی مردم ایران، آموزگاری در راستای استفادهی بهینه از شرایط اقلیمی و محیطی میباشد. از سویی دیگر از آنجایی که انسان موجودی برتریطلب و خواهان تغییر و تحول است، نمیتوان از او انتظار داشت که پذیرای الگوهای ثابت معماری در طی سالیان متوالی و دراز باشد و در واقع همین تنوعطلبی وی و همگام شدن با شرایط روز دنیا یکی از عوامل مهم شکلگیری معماری غیربومی در ایران شدهاست. معماری شهرهای کویر ساختار و ویژگیهای خاص خود را دارا میباشد که با بافت و بستر خود انطباق دارد. بهرهگیری از ویژگیهای معماری بومی و سنتی مناطق کویر که از مفاهیم پایداری برخوردار است، میتواند در راستای هدفمند کردن طراحی و تطابق با محیط زندگی با افراد سودمند باشد. بنابراین این پژوهش به دنبال مطالعهی جنبههای پایداری معماری سنتی اقلیم گرم و خشک و استخراج الگوهای بومی کارآمد در راستای طراحی بافت شهری و محیط مسکونی مطلوب، میباشد

Keywords:

معماری پایدار , اقلیم کویری , الگوهای بومی , معماری بومی و سنتی مناطق کویری , بافت شهری