بررسی اثرات احیاء آرامگاهها ومقبره های مشاهیر برباززنده سازی محله ای وتوسعه شهری با استفاده از مدل سوات نمونه موردی آرامگاه خواجه علی ابن الحسن سیرجان

لازمه ساختاری و کالبدی هر منطقه ای هویت تاریخی آن است که آن را از گزندآسیب ها دور نگه داشته و باعث زنده ماندن و پویایی چنین بافت هایی می گردد. ولی عمدتا به خاطر برخی مشکلات و رویکردها این مناطق با خلاءهویتی و معنایی روبه رو گردیده اند که از جمله می توان به عدم تمایل مردم به زندگی در این بافت ها اشاره نمود که برای هویت بخشی دوباره به این مناطق باززنده سازی و ساماندهی بافت فرسوده از شرایط لازم و ضروری آن می باشد.عناصر فرهنگی مثل آرامگاه و مقابر مربوط به مشاهیر برجسته می تواند ضمن باززنده سازی بافت های فرسوده و قدیمی به آنهاهویت بخشد که وجود آرامگاه خواجه علی بن حسن از عارفان قرن چهارم هجری در محله مکی آباد سیرجان که دچار فرسودگی کالبدی و فرهنگی شده است یکی از این عناصر می باشد و در این تحقیق به اثرگذاری این ارامگاه به باززنده سازی فرهنگی و کالبدی فضایی محله ای پرداخته خواهد شد

Keywords:

آرامگاه , بافت فرسوده , توسعه شهری , آنالیز سوات , سیرجان