بهینه یابی ضریب نیمه گیرداری اتصالات و ابعاد تیر ستونها در قاب خمشی چهار طبقه بتن آرمه با استفاده از الگوریتم تجمع ذرات

بهینه سازی سازه های بتن آرمه به مراتب مشکل تر از سازه های فولادی است. چرا که مقاطع قابل استفاده در سازه های بتن آرمه، همراه با الگوهای مختلف قابل قبول برای آرماتورگذاری، فضای جستجو را بسیار گستترده متی کنتد . همچنتین در بهینهسازی سازه های فولادی، فقط با یک نوع مصالح مواجه ایم و هزینه سازه، مستقیما با وزن آن در ارتبتا استت . ایتن در حالی است که در سازه های بتن آرمه، به واسطه وجود دو نوع مصالح، هزینه ها از حجم بتن مصرفی، وزن فولاد و سطح قالب بندی بدست می آیند و هر کدام از این پارامترها، در روند بهینه سازی نقش بازی می کنند. در نتیجه، مسائل بهینه سازی سازه هایبتن آرمه، در واقع مسائلی بصورت ترکیبی از مقاطع برای تیرها و ستونها هستند طوری که، مجموع هزینه ها حداقل شده و قیود مقاومتی و تغییر کلی ارضا وند. در تحقیق حاضر، علاوه بر جزئیات مقاطع اعضای بتن آرمه، تاثیر سختی اتصال در حل بهینه بدست آمده از الگوریتم تجمع ذرات مورد ارزیابی قرار گرفته و نتایج نشان می دهد که در سازه هشت طبقه، اتصالی باضریب نیمه گیرداری 0/8 ، منجر به سبکترین طرح می گردد

Keywords:

بهینه سازی , اتصالات نیمه صلب , قابهای بتن آرمه , تحلیل استاتیکی معادل