اثربخشی آموزش گروهی داستانهای مثنوی در بهزیستی روانشناختی زنان

پژوهش حاضر با هدف اثربخشی آموزش گروهی داستان های مثنوی در بهزیستی روان شناختی زنان صورت گرفت.این پژوهش کاربردی و از نوع نیمه آزمایشی )به صورت پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل( بود. ابتدا از 071 نفراززنان منطقه ی 22 تهران آزمون های بهزیستی روان شناختی ریف به عمل آمد؛ سپس تعداد 01 نفر با میانگین سنی حدود 01 سال و حداقل دیپلم که نمره ی پایین تری را در این آزمون ها کسب کرده بودند، ، انتخاب و به صورت جایگزینی تصادفی در دو گروه 01 نفری آزمایش و کنترل قرار گرفتند. سپس در گروه آزمایش ، مداخله ی آموزش داستان های مثنوی به شیوه گروهی به مدت 02 جلسه )هفته ای یک جلسه 0.1 ساعته( اجرا شد. بعداز پایان دوره مجدداً آزمون ریف روی دو گروه اجرا گردید، نتایج تحلیل کوواریانس یک طرفه ،نشان داد که بین گروه آزمایش و کنترل بعداز اعمال متغیر مستقل از نظر بهزیستی روان شناختی تفاوت معنی داری وجود دارد p>0/001 دوماه بعدازاتمام دوره ها ازمون پیگیری برای هر دو گروه انجام شد ، نتایج آزمون پیگیری در مراحل مختلف آزمون در گروه آزمایش نیز نشان میدهد که میانگین سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری نیز تفاوت معناداری دارد.بنابر این اثر بخشی آموزش گروهی داستان های مثنوی معنوی بر بهزیستی روان شناختی زنان بعد از گذشت دو ماه ماندگار مانده است. بنابراین می توان نتیجه گرفت متغیر یاد شده در تحول مولفه های بهزیستی روانشناختی با تاکید بر ایرانی بودن گروه آزمایشی بخاطر بومی بودن جنس متغیر مستقل موثر است

Keywords:

بهزیستی روانشناختی , داستانهای مثنوی , زنان