بیانی ازغزل ( درهوایت بی قرارم روز و شب ) ازمولانا

به قول عرفا جهان اسم الله است تکامل واقعی با دستاوردعقل و ره اورد دل است مولوی می گوید ای انسان فنافی الله سه مرتبه دارد: فنای افعال که آن را محو گویند فنای صفات که آن را طمس گویند فنای ذات که آ« را صحو گویند بکوش درگروه یاران حق قرارگیری اگردردوران حیات انسان عقل را روی عقل بریزد و با راهنمایی عقل کارکند کارهایش عقلا پسند میگردد مانع ازبدگفتاری و بدکرداری میگردد عقل شرع داخل است کلما حکم به العقل حکم به الشرع هرچه عقل میگوید شرع هم همان را می گوید حکما حواس پنجگانه باطنی را ازاین قرار بیان کرده اند حس مشترک خیال حافظه ذاکره واهمه و برای انواع عقل عقل هیولایی، عقل بالملکه ، عقل بالفعل عقل مصفا مرتبه ای قرارداده اند تا سالم با شناخت و بهره گیری ازاین حواس و عقول طی طریق کند و درنهایت به وصول معشوق واقعی نایل شود یافته ها نشان میدهد مولوی عارف سالک را مردشکار می خواند و می گوید برای این مردشکار درسلوک عرفانی به تدریج کشف و شهود دست میدهد و شکارحقایق می کند

Keywords:

مولانا , غزل , عشق , عقل , مثنوی