بررسی مقاومت به خشکی گونه های چوبی مناسب برای توسعه فضای سبز اصفهان

بی تردید فضای سبز و محیط زیست شهری از عوامل اساسی پایداری حیات طبیعی و انسانی در شهرنشینی نوین به شمار می آیند. گسترش بی رویه شهرها و افزایش آلودگی هواف نیاز به افزایش سطح فضای سبز را ایجاب می کند. طی پندسال اخیر به دلیل کمبود آب، فضای سبز شهر اصفهان آسیب های فراوانی را متحمل گردیده، که این مسئله موجب نگرانی مسئولین شده است. این امر به خصوص در فضاهای سبز حاشیه شهر به وضوح قابل رویت می باشد. در این مطالعه به منظور انتخاب گونه های جدید و مناسب فضای سبز اصفهان از پنج منطقه از مناطق جنگلی البرز و زاگرس (1-سراب گیان در نهاوند همدان 2- منطقه سرجهان بوانات در استان فارس 3- منطقه حسین آباد طارم سفلی در استان قزوین و 5- منطقه صمغ آباد در استان قزوین) بازدید و پس از تهیه لیست فلورستیک این مناطق از گونه های مناسب این مناطق نمونه برداری شد. سپس به منظور تفکیک گونه های مقاوم و حساس به خشکی، مقاومت به خشکی گونه های مورد نظر از روش پتانسیل آب برگ انجام گرفت. طبق نتایج بدست آمده گونه های Quercus brantii (بلوط غرب)، Quercus infectoria (دارمازو)، Lonicera nummulariifolia (پلاخور) و Fraxinus rotundifolia (زبان گنجشک)مقاومت به خشکی بالایی دارند و گونه هایی مانند Cornus mass (زغال اخته)، Cornus australis (سیاه ال)، Sorbus torminalis (بارانگ)، Sorbus umbellate (دیوآلبالو) و Celtis caucasica (دغداغان) مقاومت به خشکی متوسطی دارند ولی به لحاظ زیبایی خاصی که گل و میوه این گونه ها دارند، برای کاشت در فضای سبز اصفهان مناسب اند و گونه های Salix babylonica (بید)، Platanus orientalis (چنار)، Populus alba (سپیدار) و Populus nigra (شالک) حساس به خشکی هستند.

Keywords:

فضای سبز , اصفهان , توسعه , گونه های مناسب