اثرات تنش خشکی و مصرف پتاسیم بر عملکرد کمی و کیفی دو رقم کنجد

خشکی یکی از عوامل محدود کننده تولید در گیاهان به شمار می رود و تذیه مطلوب گیاهی یکی از موثرترین راهکارهای مقابله با تنش می باشد. به منظور بررسی تأثیر رژیم های آبیاری و سطوح مختلف پتاسیم بر عملکرد کمی و کیفی دو رقم کنجد، آزمایشی در سال زراعی 93-92 به صورت اسپلیت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار درایستگاه تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی گناباد در موقعیت 49'22*34 عرض جغرافیایی و 28'45*58 طول جغرافیایی اجرا شد. فاکتورهای آزمایش شامل رژیم های آبیاری براساس دور آبیاری 6، 9 و 12 روز به عنوان عامل اصلی و دو رقم کنجد : یلووایت و داراب و سه سطح تغذیه با پتاسیم خالص از منبع سولفات پتاسیم شامل صفر، 50 و 100 کیلوگرم در هکتار به صورت فاکتوریل به پلات های فرعی اختصاص یافتند. در این آزمایش ارتفاع بوته، میزان کلروفیل، تعداد کپسول در بوته، تعداد دانه در کپسول، وزن هر دانه، درصد روغن، بیوماس و عملکرد دانه مورد بررسی قرار گرفتنند. نتایج نشان داد تنش خشکی باعث کاهش معنی دار صفات فوق شد و مصرف پتاسیم این صفات را به طور معنی داری افزایش ارتفاع و افزایش تعداد کپسول در بوته سبب جبران عملکرد شد. در بین ارقام مورد بررسی رقم داراب نسبت به یلووایت مقاوم تر به خشکی بود ولی در هر دو رقم مصرف پتاسیم باعث تعدیل اثرات تنش گردید.

Keywords:

کنجد , تنش خشکی , پتاسیم , عملکرد دانه