بررسی ساختاری منطقه جوش فولاد زنگ نزن سوپر داپلکسUNS - S 32750

چقرمگی و مقاومت به خوردگی عمومی از طریق میزان آستنیت، استحکام و مقاومت به ترک خوردگی تنشی از طریق میزان فریت قابل کنترل است. فولاد زنگ نزن سوپرداپلکس گرید 32750Sکه تقریبآ به یک نسبت مساوی فریت و آستنیت در ساختار خود دارد، در هنگام جوشکاری این نسبت ها تغییر می کند. بطوریکه افزایش 15 % فریت در منطقه جوش ناشی از دو عامل رقت فلز پایه - فلز جوش و واکنش های سرباره - فلز جوش که تابعی از پارامترهای جوشکاری است، می باشد. ایجاد جزایر آستنیتی در زمینه فریتی ناشی از جوانه زنی آستنیت بر روی مرز دانه های فریتی است. ساختار حاصله نشان دهنده انجماد اولیه فریت فلز جوش بوده، که در حین سرد شدن، فریت از مرز شبکه به آستنیت (تیره رنگ) استحاله یافته است. مابقی فریتی که به آستنیت استحاله نیافته، درون شبکه بصورت سفید رنگ قابل مشاهده است. رسوب جوش ایجاد شده نمایشگر ساختار درشت ستونی، هم محور در وسط جوش همراه با آستنیت بین و درون دانه ایی است. فی مابین نواحی دو منطقه ریزساختارمنطقه متأثر از جوش 1 و فلز پایه، استحاله جزیی و تمپر شده با ساختار فریتی - آستنینتی بصورت یک پل عمل می نماید.

Keywords:

فولاد زنگ نزن داپلکس 2 , منطقه متاثر از حرارت , ترک خوردگی تنشی 3 , ترک خوردگی تنشی در محیط های کلریدی 4 , همبافتی