الگوهای طراحی فضاهای آموزشی نابینایان با رویکرد نشانه شناسی

برای آنکه کودک نابینا فضا و محیط پیرامون را به بهترین نحو درک کند بایستی طراحی محیط به گونه ای باشد که کودک بدون استفاده از حس بینایی قادر به تشخیص فضا، درک فضا و جهت یابی باشد. استفاده از نشانه ها، ادراک حسی فضا در کودکان نابینا را میسر می سازد. بهره گیری از این اطلاعات بایستی به گونه ای باشد که موجب سردرگمی کودکان نابینا نگردد. کودک نابینا به راحتی و بدون دغدغه خاطر به هر نقطه ای که دوست دارد برسد و در آن محیط احساس امنیت روانی و فیزیکی کند. اهمیت و ضرورت این پژوهش در این است که کودک نابینا به عنوان یک موجود زنده نیاز به راهکارهایی جهت انتقال پیام ها و معانی از فضا دارد تا با واکنش هر چه بهتر و سریع تر رفتار سازگاری از خود نشان دهد. هدف از این پژوهش بازنگری نشانه های معماری در مدارس آموزش نابینایان هازل وود،نیومکزیکو،راس مک دونالد با توجه به درک غیر بصری فرد نابینا و دستیابی به راهکارهایی در طراحی فضا با توجه به رویکرد نشانه شناسی است به طوری که به فرد نابینا در درک فضا به وسیله حواس دیگر کمک کند. روش تحقیق توصیفی - تحلیلی، روش استدلال آن قیاسی و روش گردآوری اطلاعات کتابخانه است. در نتیجه این پژوهش با بررسی نمونه های ذکر شده برای کودکان نابینا و مقایسه آنها با هم الگوهایی با توجه به رویکرد نشانه شناختی ارائه شد.

Keywords:

کودک نابینا , ادراک حسی فضا , رویکرد نشانه شناسی , نشانه ها , مدرسه نابینایان هازل وود , مدرسه نابینایان نیومکزیکو , مدرسه نابینایان راس مک دونالد