به کارگیری تکنیک های تاپسیس فازی و DEA به منظور اولویت بندی و انتخاب قابلیت های چابکی سازمان

روش های متفاوتی جهت اولویت بندی و انتخاب قابلیت های چابکی سازمان ارائه گردیده است که اغلب آنهاجزء روشهای تصمیم گیری چند معیاره جبرانی میباشند. در این تحقیق تلاش شد با بهره گیری از تکنیکهای تحلیل پوششی داده ها و تاپسیس فازی، رویکردی جهت اولویت بندی قابلیت های چابکی بر اساسنیازهای محیطی سازمان، ارائه گردد. پژوهش حاضر در دو مرحله متوالی انجام گرفته است. در مرحله اولمحرک های چابکی سازمان شناسایی شده و در مرحله دوم قابلیت های چابکی بر اساس اثربخشی و تاثیرشانجهت غلبه بر محرکهای استخراج شده از مرحله اول، اولویت بندی شده است. در مرحله اول محرک هایچابکی سازمان با بهره گیری از تکنیک تاپسیس فازی و رویکرد برنامه ریزی کسری و بر اساس سه معیاردشواری پاسخگویی، میزان اثرگذاری بر فعالیتهای سازمان و شدت تغییر، رتبه بندی شده و محرک هایکلیدی انتخاب شده است. در مرحله دوم، با استفاده از تکنیک تحلیل پوششی داده های فازی، قابلیت هایچابکی استخراج شده از ادبیات تحقیق بر مبنای تاثیرشان بر عوامل محرک کلیدی، ارزیابی و اولویت بندیشده است.

Keywords:

تاپسیس فازی , تحلیل پوششی داده های فازی , قابلیت های چابکی