نقش مشخصه های صنعتی و محیطی در انتخاب شیوه های مدیریت سرمایه انسانی و سرمایه اجتماعی سازمانی در کشور ایران

بسیاری از دانشمندان علم منابع انسانی و مدیریت تولید، دهه ی آینده را دهه منابع انسانی نامیده اند. در این پژوهش بدنبال ارتباط شیوه های مدیریت منابع انسانی و سرمایه ی اجتماعی سازمان و نقش تعدیل کننده ی مشخصه های صنعتی بر روی آنها می باشیم. بر اساس مطالعه ای که روی 50 شرکت برتر در صنایع مختلف در کشور ایران انجام گرفت، نتایج نشان داد که شیوه های مدیریتی که روی تسهیل ارتباط میان کارکنان تمرکز می کنند، در رابطه با سرمایه ی اجتماعی سازمان بسیار مثبت تر و کاراتر می باشند. همچنین سبب ارتباط قویتری برای شرکت های فعال در صنایع با پیجیدگی پایین تر می شوند. نتایج نشان داد که شدت دانش به خودی خود هیچ تأثیر تعدیل کننده ای ندارد و فقط به نظر می رسد، وجود آن جهت پیوستن به مقررات صنعتی و نفوذ و اتصال آن با شیوه های مدیریت منابع انسانی و سرمایه ی اجتماعی سازمانی لازم است. یافته های حاصل از تجزیه و تحلیل های آماری نشان می دهد که شیوه های مدیریت منابع انسانی اثر مثبت و با شدت بالایی بر روی سرمایه اجتماعی سازمانی در صنایعی با حیطه ی کنترل پایین تر دارد. روش تحقیق در این پژوهش از نوع تحقیقات تجربی بوده و جمع آوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای- اسنادی و پرسشنامه ای- میدانی صورت گرفته است. بمنظور تجزیه و تحلیل داده ها نیز ازنرم افزار SPSS استفاده شده است.

Keywords:

مدیریت منابع انسانی , سرمایه اجتماعی سازمانی , مشخصه های صنعتی