بررسی نقش فضاها و فعالیت های موجود در فضای دانشگاه در جهت ایجاد تعاملات اجتماعی بین دانشجویان (نمونه موردی، دانشگاه پیام نور مرکز شیراز)

کنش اجتماعی و یا تعاملات اجتماعی ابتدایی ترین عامل شکل گیری اجتماعات بشری است که از رابطه دوسویه بین افراد شکل می گیرد و یکی از عوامل مهم دست یافتن به پایداری اجتماعی تلقی می شود. در این راستا، وجود زمینه ای برای شکل گیری تعاملات اجتماعی مثبت و کارا که بتوان حضور افراد و رابطه با دیگران را شکل دهد مهم و ضروری است. فضای دانشگاه بعنوان محیطی که امکان حضور افراد در کنار یکدیگر را فراهم میکند، می تواند زمینه ساز ایجاد تعامل بین آن ها شود. دانشگاه محیطی است آموزش پژوهشی که در جهت ارتقاء سطح علمی و اجتماعی افراد تلاش می کند و نقش مهم و اساسی را در جهت ارتباط و آشنایی افراد در قالب گفت و شنود، آمد و شد و دیدار دارد. در پژوهش حاضر تلاش گردیده است با روش مطالعات کتابخانه ای و بررسی اسناد و مدارک موجود در وهله اول به بررسی چهار چوب نظری در خصوص عوامل شکل گیری تعاملات اجتماعی و فضاهای دانشگاهی پرداخته و در نهایت عمده مطالعات با روش میدانی و با ابزارهای پرسشنامه، مصاحبه و مشاهده با جامعه آماری 200 نفر از دانشجویان مقاطع مختلف در دانشگاه پیام نور مرکز شیراز در جهت انتخاب و اولویت بندی فضاها و فعالیت هایی که باعث ایجاد و ارتقاء تعاملات اجتماعی در محیط دانشگاه می شود با نرم افزار اکسل مورد تحلیل و بررسی قرار گرفته است. که نتیجه آن فضاهایی چون آلاچیق با ( 28%) و سالن ورزشی (1%) و فعالیت هایی چون مسابقه سرگرمی و تفریحی (34%) و سمینار(8.5%) اولین و آخرین گزینه انتخابی مخاطبان می باشد.

Keywords:

تعاملات اجتماعی , فضای دانشگاه , حس تعلق