بررسی مقایسه رابطه خود کارآمدی و رضایت شغلی دبیران دوره متوسطه به تفکیک جنسیت

هدف از پژوهش حاضر بررسی مقایسه ای یک رابطه خوب کار آمدی و رضایت شغلی دبیران دوره متوسطه به تفکیک جنسیت بود. جامعه تحقیق شامل تمام دبیران دوره متوسطه شهر کرمانشاه در سال تحصیلی 93 - 1392 به تعداد 1451 نفر بود که از میان آنها تعداد 300 نفر (شامل 142 مرد و 158 زن) به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسش نامه خود کارآمدی عمومی شرر 1982 و شاخص توصیف شغلی JDI 1994 دادند. برای تحلیل داده ها از آمار توصیفی، همبستگی پیرسون، آزمون t گروه های مستقل و آزمون z فیشر استفاده شد. یافته ها نشان داد که ضریب هم بستگی بین خود آن کار آمدی و رضایت شغلی در بین دبیران زن 0/264=r در سطح خطای 0/05 معنی دار است ولی بین رابطه خود کار آمدی و رضایت شغلی دبیران به تفکیک جنسیت تفاوت معنی داری مشاهده نشد. همچنین بین خود کارآمدی معلمان به تفکیک جنسیت تفاوت وجود ندارد اما بین رضایت شغلی آنان به تفکیک جنسیت تفاوت معناداری وجود دارد عبارت دیگر، رضایت شغلی در زنان بیشتر از مردان بود.

Keywords:

خود کارآمدی , رضایت شغلی , دبیران , جنسیت