ارزیابی اقلیم آسایش گردشگری طبیعی در استان اردبیل با استفاده از شاخص TCI اقلیم گردشگری

گردشگری عنصری است وابسته به آب وهوا و اقلیم، بنحوی که آب و هوای مناسب و شناخت کافی از شرایط اقلیمی درمقصد یکی از مهم ترین عناصر در بحث گردشگری است و می تواند به عنوان یک عامل جاذب یا دافع برای گردشگران باشد. دراین پژوهش به منظور ارزیابی شرایط اقلیم آسایش از منظر گردشگری با استفاده از شاخص بیوکلیماتیکTCI و داده های اقلیمی ایستگاه های سینوپتیک استان،شرایط آسایش استان اردبیل در تمام طول سال تبیین گشته است. این شاخص به شکلی سیستماتیک (دارای ساختار و نظام) شرایط اقلیمی را برای گردشگری با استفاده از 5 پارامتر میانگین بارش ماهانه، میانگین دما،کمینه نم نسبی، میانگین روزانه ساعات آفتابی و سرعت باد مورد ارزیابی قرار می دهد. با این وجود روش این پزوهش توصیفی-تحلیلی بوده و هدف ازانجام آن بررسی کیفی شرایط اقلیمی استان اردبیل و شرایط آسایشیو بیوکلیمایی و تعیین تقویم گردشگری استان براساس شاخص TCI می باشد. بدین منظورابتداداده های همگن اقلیمی یک دوره آماری 24 ساله را برای 4 ایستگاه سینوپتیک استان گردآوری نموده و بعد از تجزیه و تحلیل و پردازش آنها در محیط Excel و نیز تهیه یک بانک اطلاعاتی شاخص TCI را برای ایستگاه های منطقه به تفکیک ماه های سال محاسبه نموده و با استفاده از تکنیک GIS نقشهTCI را بر پایه نقشه DEM ارتفاعی برای تمامی ماه های سال تهیه و ترسیم شده است. نتایج این بررسی نشان داد که شاخص گردشگری استان در تمام طول سال متنوع می باشد.به گونه ای که بهترین ماه ها از نظر دارا بودن شرایط آسایشی برای گردشگران ماه فروردین با سه کلاسه ایده ال،عالی و بسیارخوب، ماه اردیبهشت با دو طبقه عالی و خیلی خوب و نیز ماه مهر با دو طبقه عالی و بسیار خوب می باشند که بهترین شرایط را از نظرآسایشی به خود اختصاص داده اند و درمقابل ماه های دی و بهمن (با کلاسه قابل قبول، حدبحرانی و مرزی و نامطلوب) و خرداد(با سه طبقه خوب، قابل قبول وحد بحرانی و مرزی) از بدترین شرایط آسایشی وبیوکلیمایی برخوردارند.

Keywords:

اقلیم گردشگری , سیستم اطلاعاتGIS , استان اردبیل , شاخصTCI