پیشبینی سلامتروان مادران کودکان با آسیب بینایی با توجه به کیفیت دلبستگی آنان به والدین، کیفیت دلبستگی به خدا و اضطراب وجودی

هدف: این پژوهش به منظور پیش بینی سلامت روان مادران کودکان با آسیب بینایی با توجه به کیفیت دلبستگی آنان به والدین، کیفیت دلبستگی به خدا و اضطراب وجودی انجام شد. روش: پژوهش حاضر از نوع توصیفی همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه مادران کودکان با آسیب بینایی شهر - کرمان است. نمونه مورد بررسی نیز شامل 50 نفر از مادران کودکان با آسیب بینایی و 50 نفر از مادران کودکان عادی بود. روش نمونهگیری مادران کودکان با آسیب بینایی و عادی به صورت نمونه گیری در دسترس است. ابزار جمع آوری داده ها شامل پرسشنامه تجدیدنظر شده دلبستگی بزرگسالان (کولینز، 1996)، دلبستگی معنوی مسلمانان غباری بناب و حدادی کوهسار ( 1390 )، پرسشنامه اضطراب وجودی (گود گود، 1974 ) و فهرست تجدیدنظرشده علایم روانی دروگاتیس و همکاران( 1973 )می باشد. یافته ها: داده ها با استفاده از به کمک شاخص های آمار توصیفی، تحلیل رگرسیون چند متغیری، آزمون همبستگی پیرسون و آزمون t گروه- های مستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد متغیرهای اضطراب وجودی و سبک دلبستگی ایمن، پیش بینی کننده سلامت روان مادران کودکان با آسیب بینایی و متغیرهای نزدیک بودن، سبک دلبستگی ایمن به خدا و اضطراب وجودی پیش بینی کننده سلامت روان مادران کودکان سالم هستند. همچینین بین میانگین سلامت روان مادران کودکان با آسیب بینایی و بدون اسیب بینایی تفاوت وجود داشت و شدت اختلال در مادران کودکان با آسیب بینایی بیشتر از مادران کودکان بینا بود. همچنین نتایج مقایسه دلبستگی به والدین مادران کودکان با آسیب بینایی و عادی نشان داد که میانگین نمره اضطراب مادران کودکان با آسیب بینایی بیشتر از بیناست. نتیجه گیری: بر اساس این نتایج، میانگین نمره اضطراب مادران کودکان با آسیب بینایی بیشتر از بیناست، اما در مؤلفه های نزدیک بودن و وابستگی و سایر متغیرهای پژوهش تفاوتی بین نمرات گروه های مادران کودکان بدون آسیب بینایی و با آسیب بینایی به دست نیامد.

Keywords:

سلامت روان , مادران کودکان با آسیب بینایی , کیفیت دلبستگی والدین , کیفیت دلبستگی به خدا و اضطراب وجودی