بررسی نمادهای ونشانه های نقوش هندسی درمعماری اسلامی ایران (نمونه موردی : مسجد جامع قزوین )

آفرینش زیبایی در هنر معماری ایران براصل تزئین استوار است در معماری ایران قبل وپس از اسلام عنصر تزئین نقشی اساسی دارد وحضور تزئینات که عمدتا پر کار ومتنوع میباشند از معماری جدایی ناپذیر است دراین تحقیق به بررسی تقوش وتزیینات خاص مسجد جامع شهر قزوین پرداخته خواهد شد پرسشی که دراین تحقیق سعی به پاسخگویی آن داریم این است که نقوش وتزیینات به کار رفته دراین نوع بناهادارای مقاهیم خاص ونمادگرایانه هستند یا صرفا عملکرد زیبایی شناسانه دارند اهمیت پژوهش حاضر به این دلیل است که شناخت هریک از این نمادها نسل های آتی راباهنر وفرهنگ پیشینیان خود آشنا خواهد کرد وبرخی ازاین نقوش مورد توجه دیگر جوامع قرار گرفته واستفاده مکرر از آنها موجب انتقال آن هنربه نسل های بعد شده است مبانی نظری این تحقیق نشان دهنده تاثیر هنرهای رایج در زمان ساخت بناها وهمچنین عناصر نمادین ومفهومی دوران گذشته می باشد تزیینات بخش جدایی ناپذیر معماری سنتی ایران است هر چند اندیشه اسلامی با نفی تندیس گرایی ،نمود تزیینات را به نقوش هندسی ، گلهای اسلیمی وکتیبه های خط محدود نموده است ولی هنرمندان سرزمین های اسلامی با خلاقیت خود آثار متنوع وزیبایی را آفریده اند.

Keywords:

نمادها ونشانه ها , نقوش هندسی , معماری اسلامی , مسجد جامع قزوین