بهبود رفتار لرزه ای سازه های جداسازی شده با جداسازهای لاستیکی هسته سربی تحت زلزله حوزه نزدیک گسل با بکارگیری المان محدود کننده

در این پژوهش عملکرد و کارایی سیستم جداسازی لرزه ای با جداساز لاستیکی هسته سربی 1 ( LRB ( در زلزله های حوزه نزدیک در مقایسه با سازه های پایه گیردار مورد بررسی قرار گرفته است . زلزله های حوزه نزدیک با توجه به محتوای فرکانسیبالا، انرژی زیادی به سازه وارد کرده و باعث بروز خسارت های زیادی می شوند. یکی از راهکارهای مناسب برای حل این مشکل، استفاده از جداسازهای لاستیکی هسته سربی می باشد که با عملکرد مناسب انرژی ورودی به سازه را کاهش می دهند. برای بهبود عملکرد سازه های جدا سازی شده تحت زلزله های حوزه نزدیک، طراحی جداسازها بصورتی انجام شده که تحمل مولفهقائم زلزله را داشته باشند، در این حال تغییر مکانهای ناشی از حرکات افقی جداساز را به وسیله المان محدود کننده 2 به صورت دیوار حایل به جهت عدم ضربه زدن به ساختمان مجاور محدود می کنیم. این امر ضمناً، سبب کاهش حرکات قائم جداسازها نیز می گردد، بنابراین بصورت غیر مستقیم در بهبود رفتار جداساز در جهت قائم نیز مفید است. در این مطالعه سه ساختمان 4 ،8 و 12 طبقه با سیستم قاب خمشی فولادی ویژه 3 هر کدام یکبار متصل به پایه گیردار و بار دیگر متصل به سیستم جداسازی لرزه ای )با و بدون المان محدود کننده( در نظر گرفته شده است. در این پژوهش جداسازها، بصورت دستی بر مبنای آیین نامه اشتو 4 طراحی شده اند و رفتار جداسازها و رفتار ساختمان به صورت غیر خطی در نظر گرفته شده است. در نهایت با بررسی و مقایسه انرژی، جابجایی و شتاب سازه در مرکز بام، کاهش چشم گیری در نتایج برش پایه و شتاب مرکز بام و دریفت طبقات و کاهش انرژی ورودی به سازه در سیستم جداسازی شده نسبت به پایه گیردار مشاهده شده است

Keywords:

جداساز لرزه ای لاستیکی هسته سربی , زلزله حوزه نزدیک , مؤلفه قائم زلزله , المان محدود کننده , دیوار حایل , تحلیل تاریخچه زمانی غیرخطی