مدلسازی و بهینه سازی نفوذ جوش در جوشکاری قوس فلزی با گاز محافظ فعال و اتصال نوع T شکل

یکی از روش های پرکاربرد در صنایع جهت اتصالات دائم، جوشکاری قوس الکتریکی با گاز محافظ فعال است. در این روش دستیابی به اتصالی با کمترین عیب ابعادی از اهمیت بالایی برخوردار است. با توجه به اینکه انتخاب مناسب پارامترهای ورودی فرایند تأثیر زیادی در کیفیت نهایی اتصال دارند. بنابراین انتخاب سطوح بهینه پارامترهای از اهمیت فوق العاده ای در اتصال جوشکاری شده برخوردار است. در این پژوهش ابتدا از روش های رگرسیونی برای مدل سازی فرایند استفاده شده است، سپس با استفاده از روش تاگوچی برای یافتن سطوح بهینه چهار پارامتر ورودی (ولتاژ، سرعت جوشکاری، نرخ تغذیه سیم و گپ جوشکاری) استفاده گردید. متغیرهای خروجی نیز شامل سطح نفوذ و گلویی مؤثر می باشند. با استفاده از تحلیل سیگنال به نویز مقادیر بهینه برای دستیابی به حداکثر سطح نفوذ و گلویی مؤثر به صورت همزمان مورد بررسی قرار گرفته اند. علاوه بر این با استفاده از تحلیل واریانس میزان تأثیر هریک از پارامترها بر روی کیفیت نهایی اتصال مورد بررسی قرار گرفته است. و در نهایت از مقایسه نتایج بهینه سازی روش تاگوچی با آزمایشات تجربی صحت سنجی، دقت مدل ارزیابی شده است.

Keywords:

جوشکاری قوس الکتریکی , بهینه سازی , مدل سازی