برای انجام این تحقیق محلی در دشت ورامین انتخاب گردید که عمق آب زیرزمینی در حدود 5/5 متر و بافت
خاک لومی بود در این محل دو قطعه زمین به فاصله ۹ متر، یکی بعنوان شاهد و دیگری بعنوان تیمار هر کدام به مساحت ۴m*۴m انتخاب و با ۲ متر خاکبرداری با شیب 1/25:1 عمق آب زیرزمینی از سطح زمین به 3/5 متر رسید. یک الکترود بعنوان آند بشکل میلگرد از جنس مس به طول یک متر و قطر 1/6 سانتیمتر در داخل آب زیرزمینی و الکترود دیگر از همان جنس به شکل شبکه توری به ابعاد ۴m*۴m در عمق ۴۰ سانتیمتری از سطح
خاک تحت عنوان کاتد کار گذاشته شد. انرژی مورد نیاز از برق شهری تأمین و توسط مبدلهای AC/DC به جریان مستقیم تبدیل می شد. قطب مثبت به آب زیرزمینی و قطب منفی به شبکه کاتد وصل گردیده و بدین ترتیب آزمایش در دو مرحله هر کدام بمدت ۳۰ روز با ولتاژهای ۱۵۰ و ۳۰۰ ولت ادامه یافت. نتایج حاصل از آزمایشات نشان دادند اعمال ولتاژ ۱۵۰ ولت از نظر آماری که با آزمون جفتی صورت گرفت نسبت به شاهد تأثیر معنی داری در میزان انتقال
رطوبت از آب زیرزمینی به محدوده ریشه گیاه یا شبکه کاتد نداشته ولی در ولتاژ ۳۰۰ ولت هم در سطح پنج درصد و هم در سطح یک درصد تفاوت معنی داری را نسبت به شاهد که جریان الکتریکی به آن اعمال نشده بود نشان داد.