پروژه های
ساخت وساز در محیط هایی پویا و پیچیده که شرایطی پرخطرتر و نامطمئن را به وجود آورده و با محدودیت های زمانی شدید وضعیت بدتری پیدا می کنند، آغاز می شود. صنعت ساخت وساز، در طی چند سال گذشته تغییرات زیادی را متحمل شده است. این صنعت، اساساً با سرمایه گذاران خصوصی اداره می شود؛ حضور املاک و مستغلات اوراق بهادار به طرز قابل توجهی افزایش یافته است. این صنعت در برابر طیف وسیعی از خطرات فنی و کسب وکاری، آسیب پذیر است - حتی بیش از خطراتی که در گذشته با آن ها مواجه بوده است. بنابراین، نیاز به ارزیابی خطر، افزایش پیدا کرده است. ارزیابی خطر، ابزاری است برای شناسایی خطراتی که پروژه با آن مواجه است، و خطرات را بر اساس راه کارهای صحیحی مدیریت می کند. ارزیابی خطر در مطالعه حاضر عبارت است از تکنیکی که هدف آن شناسایی و برآورد خطرات پروژه که پرسنل و اموال و دارایی ها را تحت تأثیر قرار می دهد. روش کلی این مطالعه عمدتاً بر مبنای پرسشنامه نظرسنجی ایست که از پیمانکاران ساختمانی محلی با ابعاد کاری مختلف، از طریق ایمیل یا ملاقات حضوری، جمع آوری شد. به منظور شناسایی عوامل خطری که به طور کل بر عملکرد صنعت
ساخت وساز اثر می گذارند، در ابتدا مرور جامعی از تاریخچه ادبیات انجام شد. پرسشنامه نظرسنجی نیز برای کاوش در خصوص الگوی رفتاری مقطعی صنعت
ساخت وساز و خطرات آن، طراحی شد. پرسشنامه برای یک بررسی آزمایشی آماده شد، و با نگاهی بر مقالات مرتبط در حوزه مدیریت خطرات ساخت وساز، تنظیم شد. این پژوهش به دنبال شناسایی و ارزیابی خطرات و ایجاد چارچوبی برای مدیریت خطر است که سرمایه گذاران، پیمانکاران، و تأمین کنندگان می توانند در زمان پیمانکاری
ساخت وساز از آن استفاده کنند.