عدم قطعیت در مدیریت استراتژیک سازمانی در شرکت توزیع نیروی برق استان فارس

روندهای جدید در استراتژی سازمان ها، افزایش پیچیدگی پروژه ها و جهانی سازی، موجب ایجاد چالش های جدیدی پیش روی سازمان های پروژه محور شده است. یکی از مهم ترین مشخصه های نهفته دراین چالش ها را می توان عدم قطعیت دانست. به عبارتی اگر عدم قطعیت وجود نداشته باشد تغییری نیز روی نخواهد داد. پروژه ها نیز به عنوان یکی از مهم ترین فرایندهای کسب و کار درمعرض عدم قطعیت شدید ناشی از منابع مختلف هستند. به اعتقاد محققان مدیریت سنتی ریسک پروژه برای مواجهه با این شرایط کاستی های فراوانی دارد که منجر به پیدایش و ارائه مفهوم مدیریت عدم قطعیت شده است. دراین مقاله ابتدا مفهوم عدم قطعیت و منابع آن در در پروژه ها از دیدگاه های مختلف مرور شد ه و سپس چرایی و چگونگی مدیریت آن در پروژه ها مطرح شده است . مدیریت عدم قطعیت توسعه یافته مدیریت ریسک محسوب می شود که مزایای عمده آن را می توان نگاه متوازن به فرصت ها و تهدیدات توجه به عدم قطعیت به عنوان ریشه فرصت ها و تهدیدات دیدگاه وسیع تر نسبت به پروژه با افزایش بعد زمانی و محیطی آن رویکرد فرایندگرا در مقایسه با رویکرد محصولی درمدیریت ریسک سنتی، ایجاد چارچوب مناسب برای نگاه استراتژیک به پروژه ایجاد ساختار مناسب برای ورود مفاهیمی مانند یادگیری، مدیریت دانش و مدیریت ارزش درفرایندهای مدیریت پروژه نام برد. این مقاله سه حوزه اختلافات و ابهام نظری را با توجه به نقش عدم قطعیت در ادبیات مدیریت استراتژیک را شناسایی می کند خصوصا تفاوت بین عدم قطعیت در تولید و بازار عدم قطعیت و ریسک و نیط عدم قطعیت عینی و ادراکی را تبیین و توصیف می نماییم سپس ماهیت خاص هر اختلاف را توصیف و تاثیر آن را برروی رشد شرکت در ایجاد ارزش و مراحل تخصیص تشریح و از طریق ارائه چندین شاهرا بالقوه برای ترکیب و گسترش این موضوع نتیجه گیری می نماییم.

Keywords:

عدم قطعیت ادراکی , عدم قطعیت عینی , عدم قطعیت تولید , عدم قطعیت بازار