تحولات سیاست جنایی ایران در قبال اعطای مرخصی به زندانیان با تأکید بر قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۹۲

یکی از حقوق زندانیان که از اصل عادی بودن زندگی در زندان منشعب میشود حق ارتباط داشتن با جهان خارج و یکی از مظاهر این حق حق مرخصی از زندان است. مقنن ایرانی در سال ۱۳۹۲ و ب تصویب قانون آیین دادرسی کیفری برای اولین بار مساله مرخصی زندانیان را وارد قانون نمود تا قبل از این سال آئین نامه ها و بخش نامه های روسای قوه قضاییه تکلیف این مساله را معین مینمود آئین نامه هایی که مرتبا تغییر و تحول میافتند و هیچ یک نمیتوانستند آن طور که لازمه یک قانون گذاری صحیح است حقوق زندانیان را تضمین نمایند در این پژوهش با روش توصیفی تحلیلی به این پرسش پاسخ داده ایم که سیاست جنایی در قبال اعطای مرخصی به زندانیان چه تحولاتی را پشت سر گذاشته است ؟ در این پژوهش هم چنین نشان دادیم اعطاء مرخصی به زندانیان دارای مبانی جرم شناسی کیفر شناسی و حقوق بشری است و زمانی میتواند به وضعیت مطلوب برسد که به عنوان یک حق برای محکومین در متون قانونی منعکس گردد. نتایج این پژوهش نشان میدهد در طول سالیان پس از انقلاب در خصوص موضوع مورد بحث شاهد شکلی از سیاست جنایی سرگردان بوده ایم. قانون جدید گرچه از لحاظ قانون مند ساختن کلیات مساله مرخصی زندانیان گامی رو به جلو محسوب میشود اما کماکان تشریح و تدوین مقررات لازم را به عهده آئین نامه گذاشته و از این لحاظ کاستی های دارد . امتیاز و نه حق دانستن مرخصی از دیگر معایب قانون مذکور است.