نقش الهیات تسلیمی و پلورالیسم دینی در وحدت ملتها

هدف این موضوع بررسی ارتباط الهیات تسلیمی)نظیر اسلام، بودا، مسیح و..( ناظر به همه ادیان با پلورالیسم دینی و اسلام میباشد. مفهوم الهیات تسلیمی با تبدیل رئالیزم خام به رئالیزم انتقادی و پیش کشیدن مسأله سقوط و نجات و ربط آن با جامعیت دین، با وجه تمایز خاصی از پلورالیزم و دیگر قرائتهای دینی مورد قبض و بسط قرار گرفته است بطوریکه ملاک نجات و رستگاری را تمکین و تسلیم در مقابل یک ارادهی برتر و حق میداند، نه یک دین خاص؛ البته نجات و رستگاری در عین پیوستگی، دو مقوله جدا از هماند که ارتباطی طولی با هم دارند. از طرفی در بین ادیان و مکاتب موجود، همسانی وجود ندارد. بهرحال یک دین، جایگاهی بالاتر و کاملتری نسبت به دیگر ادیان و مکاتب داراست و انسانهایی که شرایط و امکان پذیرفتن یک دین جامع و برتر به آنها عرضه شده یا اسباب کافی برای رسیدن به حق در اختیارشان قرار داده شده، بیشتر از دیگران در معرض پاسخگویی و سقوطاند. از طرفی کثرت گرایی دینی در منظر بسیاری از اندیشمندان، امری واقع میباشد که برخی تمکین و عده ای رد یا نقد نمودهاند. علی ایحال هدف از این مقاله بررسی الهیات تسلیمی و پاسخ به فرضیات آن بهعنوان موضوعی جدید در ارتباط با اسلام و پلورالیزم دینی میباشد و اینکه وجه افتراق و اشتراک الهیات تسلیمی با پلورالیزم دینی در چیست؟ روش تحقیق در این مقاله توصیفی- تحلیلی با استفاده از ابزار کتابخانه ای است. فرضیه: الهیات تسلیمی بیش از پلورالیسم دینی و دیگر قرائتها میتواند باعث نزدیکی و وحدت ملتها در کنار یکدیگر باشد.

Keywords:

اسلام , الهیات تسلیمی , پلورالیسم دینی , شمولگرایی دینی , وحدت , دین جامع و برتر