بررسی عوامل فردی بحران زا درسازمانهای استان مازندران وارائه راهکار برای مدیریت بحران

هدف مقاله حاضر بررسی عوامل فردی بحران زا د ر سازمانهای استان مازندرا ن و ارائه راهکار برای مدیریت بحران بود. نوع پژوهش توصیفی و استنباطی ، مقایسه ایی بوده است. جامعه آماری تحقیق شامل 3107 نفر از کارمندانو مدیران میانی ومدیران ارشد اعم از زن و مرددر سازمانهای مختلف استان مازندران، کشور ایران بودند. نمونه تحقیق شامل 227 نفر بوده که نمونه ها با روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. دادهها بوسیله پرسشنامه هایاستاندارد و محقق ساخته جمع آوری شدند که در پرسشنامه از یک سری سؤال با طیف 2 گزینهای لیکرت استفاده شده است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل تک عاملی کروسکال والیس و ضریب توافقی کندال و آزمون F و آزمون T دوطرفه استفاده گردید. نتایج نشان دادند درخصوص تشخیص نیازهای خود مبنی بر چگونگی به کارگیریمؤلفه های مدیریت بحران دچار ابهام هستند. در مجموع در پاسخ به سؤال اول پژوهش میتوان گفت عوامل بحران زای فردی از دیدگاه 3 گروه از نمونه آماری با توجه به نتیجه آزمون های به عمل آمده، عوامل مطروحه را در ایجادبحران در سازمانها مختلف استان مؤثر میدانند. اما درخصوص پاسخ به سوال دوم پژوهش می توان گفت که پرسشنامه چارچوب ارائه شده به طور کلی از اعتبار کافی آلفای کرونباخ 23 % برخوردار بوده و از حیث ارزیابی پایانی نظرات سه گروه در خصوص چارچوب پیشنهادی، حکایت از توافق بالای آنان داشته و با توجه به بررسی همسویی نمرات گروههای مختلف، مبین همسویی نظرات هر سه گروه از نمونه آماری در خصوص چارچوب ارائه شده می باشد، سه گروه نمونه، چارچوب پیشنهادی را مناسب تشخیص دادهاند.

Keywords:

بحران , مدیریت بحران , چارچوب , عوامل فردی ارشد , سازمانها مازندران