بررسی عملکرد ایمنی و محافظتی پربیوتیک ایزومالتوالیگوساکارید در کاهش آسیب های بافتی ماهی کپور دریایی (Cyprinus carpio Cyprinus) ناشی از غلظت های مختلف Pretilachlor

زمینه و هدف: علف کشها به یکی از بزرگترین ابزارهای تکنولوژی برای کشاورزی تبدیل شده اند.که با ورود به بدن آبزیان می توانند به ارگان های بدن آسیب رسانده و در نهایت به مصرف کننده نهایی یعنیانسان انتقال یابند. با توجه به اثرات پربیوتیک ایزومالتو الیگوساکارید بر ایمنی، رشد و برخی از شاخص هایزیستی گونه های آبزیان، در این مطالعه اثرات ایمنی پربیوتیک ایزومالتو الیگوساکارید بر بافت کبد، آبششو روده ماهی کپور معمولی در غلظت های کشنده سم پرتیلاکلر می پردازیم.روش بررسی: در مطالعه حاضر 147 قطعه ماهی کپور معمولی با میانگین وزنی 0/31±6/13 به مدت دوهفته برای سازگاری با شرایط محیطی آکواریوم، نگهداری شدند. در طول دوره ی آزمایش فاکتورهایفیزیکوشیمیایی آب اندازه گیری شد. چهار غلظت غیرکشنده 2، 2/4، 2/8، 3 میلی گرم بر لیتر، سم Pretilachlor و پربیوتیک ایزومالتو الیگوساکارید به میزان 1g/kg برای این بررسی در نظر گرفته شد. یافته ها: نتایج نشان داد تیمارهایی که بعد از دادن پربیوتیک در معرض پرتیلاکلر قرار گرفتند. عارضه های بافتی نظیر واکئوله شدن، دژنراسیون اپیتلیوم، تخریب پرزهای روده، در بافت روده، و عارضه هایی شاملآب آوردگی، خونریزی، نکروز و رکود صفراوی در بافت کبد و عارضه های هایپرپلازی تیغه اولیه وثانویه، چسبندگی تیغه های ثانویه، در بافت آبشش مشاهده شد.نتیجه گیری: نتایج این بررسی نشان داد که پربیوتیک ایزومالتوالیگوساکارید به تنهایی خود باعث بروزعارضه در بافت کبد، آبشش و روده ماهی کپور معمولی می شود. و همچنین در تیمارهایی که قبل از قرارگرفتن در معرض غلظت های کشنده سم پرتیلاکلر به آنها پربیوتیک ایزومالتوالیگوساکارید به منظورایمنی در برابر اثرات مخرب آلاینده داده شد. زمانی که در معرض سم پرتیلاکلر قرار گرفتند، اینپربیوتیک نتوانست به عنوان ایمنی اثر بخش و سودمند باشد.

Keywords:

ارگان های بدن , پرتیلاکر , آسیب های بافتی , پربیوتیک , آلاینده