بررسی صلاحیت محاکم کیفری اطفال و نوجوانان در قوانین سابق و جاری کشور ایران

هدف از پژوهش حاضر مطالعه جرایم اطفال و نوجوانان در حقوق کیفری ایران در سال 1394 بود. آیین دادرسی کیفری دراین زمانه با تاثیرپذیری از واقعیت های اجتماعی وآموزه های حقوق بشری وجرم شناسانه به سمت افتراقی شدن پیش رفته است.افتراقی شدن رسیدگی به جرایم کودکان ونوجوانان ازجمله شاخص ترین جلوه های این راهبرد به شمار میرود.دادرسی کیفری ویژه اطفال که از بدو تماس کودک و نوجوان با مقامات انتظامی و قضایی، به لحاظ ارتکاب اعمال مغایر با قانون جزا، تا خاتمه رسیدگی به اتهام او جریان دارد، از حیث ضرورت تأمین هدف والای انسانی اصلاح و تربیت و پیشگیری از وقوع جرم ا یشان، واجد اهمیت فراوان است.شیوه دادرسی اطفال و نوجوانان دارای وجوه افتراقمتعددی با شیوه دادرسی بزرگسالان می باشد.تحقیق پیش رو از نوع توصیفی ، پیمایشی بوده و منابع آن با استفاده از فیش برداری ، گزارشات مراجع قضایی و کتابخانه جمع آوری شده است .نتایج تحقیق نشان داد که مراجع قضایی باید از طریق ایجاد دوره های آموزشی با علوم مختلفی از قبیل روان شناسی کودک، مددکاری اجتماعی و جرم شناسی آشنایی کاملیداشته باشند. دادرسی باید کاملاً غیرعلنی و با حفظ حریم اطفال انجام گیرد.

Keywords:

اطفال , نوجوانان , حقوق , بزه دیده , دادرسی