رتبه بندی ریسک اعتباری مشتریان حقوقی در بانک های تجاری با رویکرد تحلیل پوشش داده ها (DEA)

همواره بانک ها و موسسات مالی، جهت افزایش درآمد و باقی ماندن در عرصه تنگاتنگ اقتصادی سعی در تخصیص منابع مالی و تسهیلات به شرکتهایی دارند که ضمن برخورداری از ریسک پایین، توانایی بازپرداخت اصل وام و سود آن را در موعد مقرر داشته باشند. حال بانک ها در صورتی می توانند تسهیلات خود را به صورت صحیح ارائه دهند که از ملاک مناسبی برای ارزیابی مشتریان برخوردار باشند به گونه ای که تسهیلات بانکی را به مشتریان مطلوب اختصاص دهند. مشتری مطلوب به مشتری گفته می شود که ضمن هزینه نمودن تسهیلات دریافتی در بخشهای اعطا شده، آن را تمام و کمال بدون دیرکرد به سیستم بانکی بازگرداند. از این رو بررسی ریسک اعتباری مشتریان حقوقی بانک ها و رتبه بندی آنها بر این مبنا بسیار حائز اهمیت می باشد. این مقاله از طریق مرور بر ادبیات پیشین و روش کتابخانه ای با هدف بررسی عوامل موثر بر ریسک اعتباری و رتبیه بندی اعتباری مشتریان حقوقی متقاضی تسهیلات، با استفاده از روش تحلیل پوشش داده ها انجام شده است. ابتدا به شرح مفاهیم اصلی از جمله ریسک اعتباری و مدیریت آن می پردازیم. سپس مفهوم رتبیه بندی و اهمیت آن را بررسی می کنیم و در نهایت استفاده از روش تحلیل پوششی داده ها جهت رتبه بندی مشتریان حقوقی را ارائه خواهیم داد و در نهایت مدل مدیریت خطرپذیری اعتباری با به کارگیری روش تحلیل پوششی داده ها را ارائه خواهیم داد و نشان می دهیم که این روش در کاهش ریسک اعتباری بسیار اثر بخش است.

Keywords:

ریسک اعتباری , رتبه بندی , مشتریان حقوقی , روش تحلیل پوششی داده ها