بررسی نقش معماری در اجتماع پذیر بودن فضاهای شهری (مطالعه موردی : فرهنگسرای امام خمینی زنجان)

از نظر جامعه شناسان و فلسفه دانان وجود فضاهای عمومی برای حضور افراد ، امری در خور اهمیت و بسیار ضروری است .خلق یکفضای عمومی موفق که بتواند پذیرای افراد و گروه های مختلف باشد .با میزان حضور انسان در آن متناسب است . در واقع معماری وشهرسازی باید به جای تفرقه و جدایی در پی جذب افراد و همبستگی بین انسانها باشد .اما آنچه امروز در غالب های عمومی شهری باآن مواجه هستیم وجود فضاهای اجتماع گریز است که سبب کاهش روابط و تعاملات اجتماعی افراد در این فضاها می شود .در این تحقیق با توجه به مسا لٰه بیان شده ، از طریق شناسایی مؤلفه های تاثیرگذار بر حضور افراد در فضاهای عمومی ، راه حلهای مناسبی ارائه شده است .در ابتدا بر اساس مطالعه ی کتابخانه ای ، طراحی پرسشنامه و توزیع آن بین 80 افراد حاضر در سالناجتماعات فرهنگسرای امام خمینی زنجان، که به صورت کاملا تصادفی انتخاب شده اند، تکمیل شده است که با توجه به کامل بودنآنها 50 عدد از بین پرسشنامه ها انتخاب شده و توسط نرم افزار تحلیلی Spss با استفاده از آمار توصیفی تحلیل شده است. سپسنقش عوامل در افزایش حضورپذیری فضاها بررسی شده است تا مورد استفاده طراحان قرار گیرد . همچنین اثبات شده است کهعواملی چون فضاهای بازی کودکان ،فضاهای مسقف جهت نشستن در فضای باز ، جداسازی مسیر پیاده و سواره در فضاهای عمومی وعوامل دیگر از این دست می توانند بر حضورپذیری و به دنبال آن بر افزایش تعاملات اجتماعی در فضاهای عمومی تاثیر بگذارد.

Keywords:

اجتماع پذیری , تعامل اجتماعی , فضاهای شهری , اجتماع گریزی , فرهنگسرای امام خمینی زنجان