طرح ملی و نوین « مهندسی شورورزی » راهکاری اساسی برای نجات کشور از بحران کمبود آب و اشتغال

برای رهایی کشور از معضلاتی چون خشکسالی، بیابان زایی، کمبود آب شیرین، طوفا ریزگردها و کاهش میزان آب های زیرسطحی، راهکاری بسیار شگفت انگیز، علمی، عقلانی و اقتصادی در دسترس می باشد. این راهکار معجزه آسا « مهندسی شورورزی » نام دارد، و مهم آن که این راهکار با وجود امکاناتی که در کشور هم اینک به وفور وجود دارد، بسیار شدنی و عملی است. متوسط بارش در ایران 248 میلی متر است. این میزان یک سوم متوسط بارش در جهان ( 831 میلی متر ) است. با داشتن بیش از یک درصد جمعیت جهان، سهم ایران از منابع آب شیرین فقط 36 صدم درصد است. شگفت آن که بیش از 90 درصد از این آب هم در کشاورزی استفاده می شود (1). از طرف دیگر میانگین سالیانه تبخیر در جهان برابر 700 میلی متر است، در حالی که در ایران برابر با 2100 میلی متر است (2). افزایش روز افزون خشکسالی، گسترش بیابان ها و کاش میزان آب های زیرسطحی و تخریب خاک حاصلخیز، معضلات زیست محیطی فراوانی را به وجود آورده اند. روند کنونی فاجعه بار و جبران ناپذیر خواهد بود. مسلم آنکه تداوم روند کنونی مصادف با اجبار به خرید آب در مدت کمتر از 10 الی 15 سال آینده خواهد بود. یعنی در ازای هر یک بشکه نفتی که فروخته می شود، باید مقداری هم سرمایه ملی به آن اضافه شود تا یک بشکه آب شیرین خریداری گردد. اسفبار آنکه این اجبار، 10 الی 15 سال آینده ، زمانی خواهد بود که ستیز بر سر آب شیرین در منطقه خاورمیانه خیلی داغ شده است. جنگ آینده، جنگ بر سر منابع آبی خواهد بود (3). لذا از هم اکنون باید چاره ای برای کم آبی در کشور اندیشه کرد، چاره ای عمیق، واقع بینانه و عملی، و در عین حال در سطحی وسیع، ملی و حتی فراملی با پشتیبانی دولت و تمام ارکان حکومتی؛ زیرا هر کجا که آب هست، انرژی و حیات نیز پاینده است و استقلال حکم فرمایی می کند. این چاره و راه نجات، فقط و فقط در اجرا و پیاده کردن طرح ملی و فراملی « مهندسی شورورزی » در سطح کل کشور قابل دسترس خواهد بود. در ابتدا فناوری شورورزی تعریف خواهد شد.