امروزه سازمان ها به خوبی دریافته اند که به منظور موفقیت در اقتصاد پیچیده جهانی و نیز ماندگاری در محیط رقابتی کسب و کار، به داشتن بهترین استعدادها نیاز دارند. همزمان با درک نیاز به استخدام، توسعه و نگهداشت استعدادها، سازمان ها پی بردند که استعدادها منابعی بحرانی هستند که برای دستیابی به بهترین نتیجه ها نیازمند مدیریت می باشند. در دهه های 1960 تا 1970 مدیریت
استعداد به عنوان یک مسئولیت جنبی به واحد پرسنلی محول شده بود در حالی که امروزه مدیریت
استعداد به عنوان یک وظیفه سازمانی که مسئولیت آن به عهده تمام بخش ها است، بسیار جدی تر مورد توجه قرار گرفت. بدون شک عصر حاضر نیز عصر سازمان ها است و متولیان این سازمان ها هم انسان ها هستند؛ انسان هایی که خود به واسطه در اختیار داشتن عظیم ترین منبع قدرت؛ یعنی تفکر، می توانند موجبات تعالی، محرک و رشد سازمان ها را پدید آورند. در این مقاله سعی شده با مطالعه جدیدترین منابع و مقالات، ضمن بیان دیدگاه ها و دستاوردهای جدید، اهمیت مدیریت
استعداد در تمایل به ترک خدمت کارکنان مورد بررسی قرار گیرید.