رابطه بین دینداری با انگیزه پیشرفت تحصیلی دانش آموزان سال سوم رشته علوم انسانی شهر کوهدشت

هدف از این تحقیق شناخت رابطه بین دینداری با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان سال سوم رشته علوم انسانی شهر کوهدشت بود. این تحقیق از نظر هدف کاربردی و از نظر ماهیت توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه ی آماری این تحقیق شامل کلیه دانش آموزان سال سوم رشته ی علوم انسانی شهر کوهدشت بود و حجم جامعه ی آماری 459 نفر در نظر گرفته شد. حجم نمونه براساس فرمول کوکران 155 نفر برآورد گردید. روش نمونه گیری به صورت طبقه ای تصادفی نسبی بود. جهت جمع آوری اطلاعات از دو پرسشنامه استاندارد دینداری گلاک و استارک ( 1965 ) و پیشرفت تحصیلی هرمنس ( 1970 ) استفاده گردید که پایایی آنها از طریق آلفای کرونباخ سنجیده و به ترتیب برابر با 0/732 و 0/794 برآورد گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار spss نسخه 21 جمع آوری و به روش همبستگی اسپیرمن و رگرسیون خطی چندگانه مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج آزمون همبستگی نشان داد که بین بعد مناسکی، بعد تجربی، بعد اعتقادی و بعد پیامدی دینداری با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان رابطه ی مثبت و معنی داری وجود دارد. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که دینداری و ابعاد اعتقادی و پیامدی آن به میان 90/7 از تغییرات در پیشرفت تحصیلی را پیش بینی می کنند.

Keywords:

دینداری , بعد مناسکی , بعد تجربی , بعد اعتقادی و بعد پیامدی , پیشرفت تحصیلی و دانش آموزان