بررسی و مقایسه تطبیقی معماری سنتی ایران و دیکانستراکشن

معماری در گذشته تابع اصول و ضوابط کمابیش معین و شنا خته شده ای بود و پیوندی استوار و ناگسستنی بافرهنگ، جامعه و الگوهای رفتاری داشت به همین سبب سبک معماری هر دوره انعکاسی از فرهنگ و هنر آن دوره محسوبمیشد و دگرگونی های معماری با دگرگونی هایی که در سایر عرصه های زندگی و هنر بوقوع می پیوست متناسب بود. تحولاتی کهاز آغاز قرن حاضر شروع شد پیوند استوار بین برخی از مظاهر و جلوه های زندگی با فرهنگ جامعه را گسیخت. هدف از اینمقاله فراهم آوردن زمینه ای برای توجه به هویت و فرهنگ ایرانی در عرصه معماری است تا ضمن شناخت و معرفیخصوصیات معماری سنتی و مفاهیم نهفته در آن بتوان در جهت کشف مفاهیم و ارتقای این هنر در ایران سنتی به مقایسهواقعی با مفاهیم سبک های معماری معاصر علی الخصوص سبک دیکانستراکشن پرداخت. دیکانستراکشن که یکی از شاخه هایپست مدرن است به نظر میرسد علیرغم وجود تفاوت های فاحش با معماری سنتی ایرانی، اشتراکات جزیی هم بین ان دو می توانپیدا کرد. هدف از این تحقیق اشنایی هر چه بیشتر با فلسفه و معماری سنتی ایران و سبک دیکانستراکشن و موشکافی اصول وروش های طراحی در این دو با کمک جداول ، دیاگرام ها و سایر روش های مقایسه ای می باشد. قسمتی از این مقاله به مباحثنظری معماری و قسمتی دیگر به اصول طراحی تعلق دارد در حالیکه با عنایت به تحولات اجتماعی و فرهنگی و پیدایشمکاتب گوناگون فکری و فلسفی در زمینه های هنری و تاثیر آن در خلق آثار معماری لازم است که ذهن اهل فلسفه ،اندیشه و فن به خلق آثار معماری ماندگار و مطلوب سوق پیدا کند. انعکاس آینه وار آثار دیگران در ایران بدون مطالعه کافیفرهنگی و فلسفی و توجه به زمینه های اجتماعی و تاریخی و خاستگاه اندیشه ها مسیری است که بی هویتی و اضمحلالهنر معماری ما را سبب خواهد شد.

Keywords:

معماری ایرانی , دیکانستراکشن , پیتر آیزنمن , هنر اسلامی , مرز میانی , متا فیزیک , شالوده شکنی