تبیین فلسفی خلقت از دیدگاه صدرالمتألهین

بحث در باب خلقت و چگونگی پیدایش جهان پس از لاهوت، بحثی است مهم که دارای قدمت طولانی است و هر یک فلاسفه ی اسلامی و غرب به اجمال و تفصیل در باب آن سخن رانده اند. یکی از فلاسفه ی مهم اسلامی که در این موضوع به تفصیل سخن گفته و در عین نوآوری از نظریات عرفا و سایر حکما استفاده کردهاست، صدرالدین شیرازی است که ما در این مقاله به بیان نظریات ایشان در این باب پرداخته و نتیجه ای که حاصل شده این است که ایشان با تأسی از عرفا البته با نگاهی نو، پس از بیان نخستین صادر که همان وجود منبسط است، به بیان تعین و ماهیت وجود منبسط که همان عقول است پرداخته و قائل به جهات سه گانه ی عقول و عالم عقول طولی و عرضی یا همان مثل افلاطونی می باشد. البته ایشان عقول طولی را کثیر و به تعداد افلاک و نفوس آنها می داند. و پس از عالم عقل، دومین عالم را عالم مثال دانسته که با دیدی تازه این عالم را دارای واقعیت خارجی و عینی و جدای از عالم انسانی معرفی می‎کند و سومین عالم ، عالم مادی است

Keywords:

خلقت , صدرالمتألهین , عالم عقول , عام مثال , عالم مادی