بهبود پروفیل ولتاژ شبکه ی توزیع با استفاده از مولدهای مقیاس کوچک به صورت باسکنترل کنندهی ولتاژPV

درچند دهه ی گذشته همراه با پیشرفتهایگوناگون درصنعت برق، صحبت از تحولی عظیم در سیستمهای تولید انرژیالکتریکی بهمیان آمدهاست که اصطلاح تولیدپراکنده به دفعات دراین میان بهگوش میرسد. با رشد روزافزون تقاضای برق با قابلیت اطمینان بالا، محدودیت در ساختن خطوط انتقال نیروی جدید، مشکلات زیستمحیطی واقتصادی نیروگاههایبزرگ، تشکیل بازارهایخصوصی برق و ازطرفی پیشرفتهای چشمگیر حاصل شده در ژنراتورهایکوچک، تجهیزاتالکترونیکقدرت، ذخیره سازهاوکشف روشهای مختلف تولیدانرژی با بهرهگیری از انرژیهای تجدیدپذیر، علاقهی زیادی به استفاده از سیستمهای تولیدپراکنده درسراسر دنیا ایجاد شدهاست. این منابع جهت افزایش قابلیتاطمینان وقابلیت گسترشتغذیهی سیستم قدرت، بهبودپروفیل ولتاژ، کاهش تلفاتتوان شبکه، تهیهی ذخیرهی پشتیبان، پایدارسازی، بهینه سازی سیستم توزیع وکاهش هزینههای انتقال و توزیع مناسب هستند. برای محقق شدن این ویژگیهای مثبت، تولیدپراکنده باید دارای اندازهی بهینه بوده و درمکان مناسب نصب گردد. دراین مقاله با استفاده ازالگوریتم ژنتیک، تخصیص واحدهایتولیدپراکنده با عملکرد کنترلولتاژ درجهت بهبود ولتاژ شبکه ی توزیع انجام میشود. روش پیشنهادی بر روی شبکهی 33 باسه ی IEEE تست، مکان و ظرفیت بهینهی مولدها تعیین میگردد. نتایج بهدست آمده نشان میدهد، برخلاف باور غلط عموم استفادهکنندگان صنعتی ازمولدهای تولید پراکنده که معتقدند در هرحالتی، مولد تولید پراکنده از ولتاژ شبکه تبعیت خواهدکرد و نمیتوان با استفاده از مولدهای تولیدپراکنده تاثیری بر تنظیمولتاژ شبکه گذاشت، کاربرد این مولدها درمدعملکرد کنترلولتاژ تاثیر زیادی بر بهبود وضعیت شبکه و مشخصاً پروفیلولتاژ خواهد داشت

Keywords:

الگوریتم ژنتیک , بهینهسازی , پروفیلولتاژ , تولیدپراکنده DG